DEMET ŞENER: İBRAHİM’İN BENİ ALDATTIĞINI RUHUM DUYMADI

İbrahim Kutluay’dan boşanma sürecinden olan Demet Şener yaşadığı sancılı süreci anlattı.

Nasıl bir yaz geçirdiniz?

Daha çok kızım İrem’in turnuvalarıyla uğraştım. Hem okulun hem de kulübün tenis takımında. Bir kere çocuklarla bir kere de çocuksuz iki kısa tatil yaptım. Uzun tatilleri sevmiyorum. İstanbul’daki hareketli hayatımı daha çok seviyorum.

RUHUM BİLE DUYMADI

Kendinizi geri çekmek sizin tercihiniz miydi?

Biraz mecburiyetten oldu. İbrahim’le ilişkimiz başladığında o Yunanistan’da oynuyordu. Ben buraya gidip gelmek yerine oradaki hayata adapte olmaya çalıştım. Türkiye’de olsaydık kendimi bu kadar geri plana çekmeyecektim. Ama çocuklarımla birebir ilgilenmek istedim.

Nasıl bir annesiniz?

Kurallarım var. Ama sevgimi de sonsuz veririm. İnsanlara saygılı, değer yargıları olan, mütevazı çocuklar olsunlar istedim. Şükür ki öyle oldular.

Tevazu göstermeyeceğiniz bir konu var mı?

Anneliğim konusunda tevazu göstermem. Kimse anneliğimi ve zamanındaki eş durumumu eleştiremez. Dört dörtlük yaptım her şeyi. Her anne kendine göre en iyidir. Ama ben, benim konumumdaki bir insan olarak varımı yoğumu aileme verdim. Ne iş hayatı, ne davetler, ne de başka şey. Varsa yoksa ev ve çocuklar…

HAYATIMDA BOMBA PATLADI

“Keşke” diyor musunuz?

Hayır! Pırıl pırıl çocuklarım var. Ama boşanmamız çekişmeli geçiyor. Zorlu bir süreç ve buna rağmen çocuklarımın ruh haliyle gurur duyuyorum. Tabii ki büyük yıkım yaşadım. Beklemediğim insandan hiç beklemediğim şeylerle karşılaştım. Bunu asla hak etmedim!

Duygusal durumunuz nasıl şu an?

Hayatımda bomba patladı. Nasıl olabilirim ki? Ekim başında davayı açalı bir yıl olacak. Kimsenin tahmin edemeyeceği kadar zor şeyler yaşadım, yaşıyorum.

Öğrenir öğrenmez davayı açtınız mı?

Evet, hiç beklemedim.

Hiç mi kulağınıza gelmemişti aldatıldığınıza dair dedikodular?

Bir iki kere geldi ama hiç beklemiyordum. Şu sıra hayatımda en rahatsız olduğum soru şu: “Hiç mi ruhun duymadı?” Evet, duymadı! Bizler ünlü insanlarız. Her dedikoduya kulak asamam. Beni evimin içi ilgilendirir. Evimin içinde de çok mutlu bir aile ve karı-koca ilişkimiz vardı. Nasıl tahmin edebilirsin ki! Hangi kadın tahmin edebilir? Tahmin etsem bu kadar şok geçirmezdim.

Gerçekten çok da aşık görünüyordunuz…

Aşık görünmüyordum, aşıktım! O da bana çok aşıktı. 16 yıllık bir beraberlikten bahsediyoruz. Karşılığını bulmasa bunca yıl geçer miydi?

Bir şans daha vermeyi düşündünüz mü?

Ne şansı vereceğim? Bir anlık hata değil ki. Uzun süreli başka bir ilişki söz konusuymuş.

İbrahim Bey’in geri dönmek için çok çabaladığı yazıldı…

Çok geç ne yazık ki!.. Tabii ki ufak tefek fikir ayrılıklarımız vardı. Ama asla geçimsizliğimiz olmadı! O yüzden hayatımın şokunu yaşadım.

PSİKOLOJİK YARDIM ALIYORUM

Çocuklar nasıl karşıladı?

Onlar da şok geçirdi. “Ne oldu, niye birden bire ayrılıyorlar?” dediler. Evde büyük bir sürtüşme olsa, “Boşanmak çocuklar için hayırlı olabilir” diyebilirdik. Ama bizim ailemiz için bu geçerli değildi. Çocukların da hayatında bomba patladı.

Psikolojik yardım aldılar mı?

Hayır. Her şeyleriyle ben gayet güzel ilgilendim. En az zararla atlatmaları için elimden geleni yapıyorum. Birlikte atlatacağız.

Siz yardıma ihtiyaç duydunuz mu?

Duydum tabii. Ara ara gidiyorum. Kolay bir süreç değil. Ama ağlak bir kadın değilim. Kendime acımam. Kendimde asla eksiklik görmem. Aldatılmak karşı tarafın karakteriyle ilgilidir. Benim bu aşamada İbrahim’den tek beklentim, bu evliliği güzellikle ve anlaşmalı olarak bitirmesi olurdu. Her şeyin bu kadar ayyuka çıkması yaralıyor.

İlk öğrendiğinizde tepkiniz ne olmuştu?

“Yok canım, daha neler!” dedim. İnanamadım. Sonuçta evinde mutlusun, gözünün içine bakan bir karın, iki şahane çocuğun var. Bir erkek daha ne ister? Vıdı vıdı yapma huyum yoktur. Evlilik hayatımda bir kere kocamın telefonunu karıştırmışlığım yoktur. Ama bunlar yetmiyormuş demek.

HER ŞEYİ ANLATMAZSAM HASTA OLURUM

Hâlâ aşık mısınız?

Hayır. Çok emin ve net bir şekilde söylüyorum ki hayır! Güvenin bittiği yerde ne aşkım ne de sevgim kalır. Hepsi bitti! İbrahim’den sadece bu sancılı süreci uzatmamasını beklerdim. Elimde dosyalar, mahkeme kapılarında ne işim var? Bunlara gerek var mıydı? İnsan şapkasını önüne koyup bir düşünür.

Nasıl bu kadar güçlü durabiliyorsunuz?

Güçlüyüm çünkü. Ağır şeyler yaşadım. Yerlerde sürünerek ağladığım günler oldu. Ama kalkıp, gözyaşlarımı silip çocuklarımı antrenmanlarına götürüyordum. Kesin kararımı vermiş değilim ama bu süreç bittikten sonra neler yaşadığımı tüm açıklığıyla anlatmak istiyorum. Çünkü içimde kalırsa bu beni hasta edebilir, biliyorum. (Posta)